Poniżej „sesja fotograficzna” jaką wykonaliśmy niepowtarzalnej
ŚNIEŻYCY WIOSENNEJ w Bieszczadach.

A dokładnie w miejscowości Postołów koło Leska, na łąkach między rzeką San, a lasem.  Jest to jedna z pierwszych oznak wiosny. Porasta głównie wilgotne łąki w pobliżu rzek i potoków.

Śnieżyca wiosenna (Leucojum vernum) – gatunek rośliny należący do rodziny amarylkowatych. Nazwa leucojum pochodzi od greckich słów to leucon ich – biały fiołek. Występuje w stanie dzikim w środkowej i południowej Europie z wyjątkiem obszaru śródziemnomorskiego. W Polsce rośnie głównie w Sudetach i Karpatach szczególnie obficie w Bieszczadach, na wysokości 530–1180 m n.p.m. Jako roślina typowo reglowa poza terenami górskimi występuje rzadko, tylko na Nizinie Śląskiej i w Wielkopolsce. W Murowanej Goślinie powstał rezerwat gdzie można obserwować tę roślinę w jej naturalnym środowisku.

ROZWÓJ: jest to jedna z najwcześniejszych kwitnących na wiosnę roślin. Kwitnie nawet w lutym, wśród śniegu, w marcu i w kwietniu. Zapylana jest głównie przez pszczoły. Owady wgryzają się po nektar do soczystego zgrubienia znajdującego się u dołu szyjki słupka. Przy poruszeniu pylniki wysiewają na grzbiet owada ziarna pyłku. Nasiona rozsiewane są przez mrówki (myrmekochoria). Rozmnaża się zarówno przez nasiona, jak i wegetatywnie, przez cebulki, które wytwarza.

SIEDLISKO: rośnie w lasach łęgowych oraz na kwaśnych i wilgotnych łąkach. Lubi wilgotne lub mokre gleby brunatne i mady próchnicze o odczynie kwaśnym do zasadowego. Występuje zwykle w dużych populacjach, liczących kilkaset do kilku tysięcy egzemplarzy. Na krańcach zasięgu występowania trafiają się stanowiska, na których liczebność rośliny jest niewielka.

CECHY FITOCHEMICZNE: cała roślina jest lekko trująca. Zawiera alkaloidy – leukoinę i galantaminę. Może powodować mdłości, wymioty, biegunkę oraz zaburzenia rytmu serca

ZAGROŻENIE I OCHRONA: od 2014 roku roślina jest objęta w Polsce ochroną częściową. W latach 1946–2014 znajdowała się pod ochroną ścisłą. Jest narażona na wyginięcie z powodu masowego zrywania. Przyczyną zagrożenia jest także niszczenie jej siedlisk w nadrzecznych łęgach podczas regulacji rzek.
Podgatunek typowy Leucojum vernum subsp. vernum umieszczony jest na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski (2006) w grupie gatunków narażonych na wyginięcie.
Źródło: Wikipedia.