Mam kilka ulubionych gór w Bieszczadach ze względu na niepowtarzalne widoki. Jedną z nich jest Biały Wierch 597m z panoramą 360 stopni. Widoki z jego szczytu są zarówno na Beskid Niski, jak i Bieszczady – aż po Połoninę Wetlińską. U jego podnóża leżą 3 miejscowości: Kulaszne, Szczawne i Wysoczany.  Niemal zawsze jak zdobywam ten szczyt ciekawiło mnie co może znajdować się w dolinie ciągnącej się w stronę ostatniej z wymienionych miejscowości. Ponieważ w ostatnich miesiącach nie mamy zbyt dużo pracy w turystyce postanowiłem poznać głęboką dolinę utworzoną przez POTOK nie posiadający nazwy …

Wędrówkę rozpocząłem od jego końca, czyli ujścia do wód rzeki Osława, które jest na wysokości metalowego mostu kolejowego w Wysoczanach. Po potoku szerokim na 50 cm można by się nie za wiele spodziewać… Pierwsze półtora kilometra to było przedzieranie się przez krzaki, powalone stare drzewa i nie brakowało też młodszych drzew, które zsunęły się po stromych brzegach wraz z korzeniami. Idąc przez gęste zarośla rozglądałem się czy gdzieś w pobliżu nie czai się niedźwiedź czy też wataha wilków… Gdy zaczął się las bukowy zrobiło się pięknie. Z każdym pokonywanym metrem wodospady i kaskady były coraz wyższe, jak i brzegi w kształcie litery V. Mniej więcej w połowie długości potoku znajduje się na najwyższy wodospad, który ma około 15 metrów różnicy poziomów! Woda przedziera się m.in. pomiędzy potężnymi skałami. Tuż obok – po obu stronach potoku – są młodniki, około 10 lat temu zasadzony las jodłowy. Ponieważ zaczął zapadać zmrok, wyszedłem niemal na czworakach z głębokiego wąwozu i łąką wróciłem do samochodu.

Poniżej zdjęcia z wędrówki jaką odbyłem 10 kwietnia 2021 od ujścia do najwyższego wodospadu w połowie potoku:

Ponieważ 13 kwietnia nastąpiły intensywne opady śniegu, do kontynuacji podziwiania uroków potoku na zboczach góry Biały Wierch wróciłem dopiero 18 kwietnia, gdy śnieg zaczął topnieć. Wędrówka była bardzo utrudniona ze względu na duże ilości płynącej wody. Jednak udało się zrobić kilka zdjęć…

Okazało się, że decyzja o zakończeniu wędrówki, gdy zaczął zapadać zmrok była słuszna. W korycie potoku powyżej najwyższego wodospadu znalazłem 2 czaszki i sporo kości, które zostały po zagryzionych w kończącej się zimie przez wilki łani i jeleniu. Natomiast przy źródle potoku leżała nie tylko czaszka, ale cały kręgosłup, kopytka i skóra zagryzionej w ostatnich dniach przez wilki łani. Na fotopułapce, którą mam zawieszoną około 200 metrów od tego miejsca niemal nie ma tygodnia by się nie uwieczniały na zdjęciach i filmach wilki. Idąc wzdłuż potoku cały czas miałem w gotowości pistolet hukowy, który pożyczył mi przyjaciel z OJ Tarpan.

Jednak wróćmy do potoku, który okazał się przepiękny. Mnóstwo wodospadów, kaskad, starych drzew, omszałych kamieni, różnych małych potoczków wpadających niemal pionowo do koryta potoku jakim wędrowałem. Najbardziej poza wymienionym najwyższym wodospadem w mojej pamięci został pień drzewa z ogromnymi korzeniami, pod którymi przepływa potok oraz miejsce będące około 100 metrów od źródła, w którym łączą się 3 potoki!

Może kiedyś znajdę czas by utworzyć ścieżkę po najciekawszej części potoku. Ale zawsze najważniejsze by potok poznawać idąc z dołu do góry – tylko wtedy widzi się jego piękno 🙂

Poniżej zdjęcia, które wykonałem 18 kwietnia 2021 idąc od połowy potoku do jego źródeł (w tym wypadku 3 źródeł):